-
-
-
Część I. Informacje syntetyczne
1.Praca w Parlamencie Europejskim
W Parlamencie Europejskim jestem:
-
Wiceprzewodniczącą
- Podkomisji Praw Człowieka (DROI)
- Platformy na rzecz Świeckiej Polityki
-Członkinią
- Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia (FEMM)
- Delegacji do Wspólnego Zgromadzenia Parlamentarnego AKP-UE (DACP)
- Delegacji do Euro-Latynoamerykańskiego Zgromadzenia Parlamentarnego (DLAT)
- Intergrupy na rzecz dobrostanu zwierząt
- Intergrupy LGBT
- Intergrupy badań i wykorzystania kosmosu
-Zastępczynią
- Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych (EMPL)
- Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (LIBE)
- Delegacji do wspólnej komisji parlamentarnej UE-Meksyk (D-MX)
-W latach 2009-2013 moja podstawowa aktywność, jako deputowanej do Parlamentu Europejskiego, obejmowała wszystkie formy działalności, a mianowicie:
- Wystąpienia na posiedzeniu plenarnym: 201
- Sprawozdania jako kontrsprawozdawca: 1
- Opinie jako sprawozdawca: 3
- Opinie jako kontrsprawozdawca: 7
- Projekty rezolucji: 83
- Oświadczenia pisemne: 2
- Pytania parlamentarne: 51
2. Działalność europoselska w Polsce
Bazę mojej działalności w Polsce stanowią 22 biura europoselskie w pięciu województwach (małopolskie /12/, świętokrzyskie /6/, pomorskie /2/, podkarpackie /1/, mazowieckie /1/) oraz mobilne biuro, które objeżdża powiaty w moim okręgu wyborczym, który obejmuje woj. małopolskie i świętokrzyskie. W moich biurach udzielane są porady prawne i prowadzone jest doradztwo dotyczące uzyskiwania środków unijnych.
Wyborcy mogą śledzić moją działalności polityczną poprzez stronę internetową senyszyn.eu oraz dwa blogi (senyszyn.blog.onet.pl, joannasenyszyn.natemat.pl). Pierwszy z nich, który prowadzę od 2006 roku, odwiedziło dotychczas prawie 5,5 mln osób. Jestem też aktywna na Twitterze i Facebooku. Od dziewięciu lat regularnie piszę cotygodniowy felieton do tygodnika „Fakty i mity”, gdzie mam stałą rubrykę „Katedra profesor Joanny S.”
Dziennie dostaję dziesiątki emaili i listów od wyborców, którzy dzielą się ze mną swoim problemami.
Uruchomiłam Akademię „Polka potrafi”. Są to bezpłatne szkolenia dla kobiet, które chcą być aktywne, działać politycznie lub społecznie, zakładać własne firmy. Akademia uczy, jak sobie radzić, w życiu, jak walczyć z przemocą, jaką pomoc można uzyskać z UE. Wykładowcami są specjaliści z różnych dziedzin. Dotychczas w szkoleniach, seminariach i spotkaniach wzięło udział prawie 2000 kobiet. Ponadto zorganizowałam dwie edycje "Akademii liderek", w której uczestniczyło 80 kobiet i dziewcząt, głównie członkiń SLD z woj. małopolskiego i świętokrzyskiego. W obejmującym kilkanaście godzin kursie przeszły wszechstronne szkolenia, przygotowujące m.in. do startu w wyborach samorządowych.
W 2011 r. zorganizowałam pierwszą Kielecką Manifę z okazji Międzynarodowego Dnia Kobiet i każdego roku organizuję kolejne.
Rokrocznie jestem koordynatorka ogólnopolskiej akcji "Zerwijmy Łańcuchy" – 2010, 2012, 2013 w Krakowie, w 2011 r. w Gdyni. Są to happeningi przeciwko złemu traktowaniu i maltretowaniu zwierząt, trzymaniu psów na łańcuchu. Ostatni był pod hasłem: ZERWIJMY ŁAŃCUCHY - SZYBKO, SKUTECZNIE I OSTATECZNIE!W lutym 2011 r. zorganizowałam w Krakowie integracyjne spotkanie środowisk lewicowych, w którym wzięło udział blisko 700 osób. Latem 2013 r. zorganizowałam trzy Pokongresowe Pikniki Lewicy (Kraków, Kielce, Gorlice), w których wzięło udział łącznie prawie 1000 członków i sympatyków SLD.
12 października 2013r. zorganizowałam w Krakowie pierwszy w Polsce Międzynarodowy Dzień Dziewczynki. Święto zostało ustanowione na 11 października Rezolucją ONZ z 19 grudnia 2011 r., żeby zwrócić uwagę na ciężki los dziewczynek na całym świecie. Specjalnie na tę okazję został wydany zeszyt edukacyjny dla dziewczynek i ich rodziców. Znalazło się w nim opowiadanie o losach dzielnej przewodniczącej klasy - Meli oraz część dla rodziców i wychowawców, w której zawarte są podstawowe informacje o sytuacji dziewcząt na świecie i w Polsce. Happening zgromadził licznych mieszkańców Krakowa. Rozdaliśmy 250 zeszytów edukacyjnych, balony i różnego rodzaju gadżety promujące SLD.
Z okazji Międzynarodowego Dnia Tolerancji stworzyłam stronę internetową toleruje.pl oraz fanpage na Facebooku o tej samej nazwie. Umieszczane są tam informacje na temat akcji o charakterze antydyskryminacyjnym.
W dniach 6-12 grudnia na facebookowym fanpage'u, stronie senyszyn.eu oraz na internetowej witrynie SLD uruchomiłam kampanię „Nie bez powodu czerwony”.
Od początku kadencji w PE przemierzyłam tysiące kilometrów, od Pomorza po Małopolskę, odwiedzając moich wyborców. Ponieważ pięć dni w tygodniu pracuję w Brukseli lub Strasburgu, każdy weekend spędzam w okręgu wyborczym. Uczestniczę w licznych seminariach, konferencjach, spotkaniach i imprezach. Mam wykłady na Uniwersytetach Trzeciego Wieku i na Uniwersytetach Otwartych. Grono moich kilkudziesięciu współpracowników, także społecznych, stale monitoruje regionalne wydarzenia i pracuje w moich biurach poselskich w Polsce. Jestem autorką 5 interpelacji w ważnych sprawach krajowych skierowanych do Premiera Tuska, Ministra Pracy i Polityki Społecznej, Ministra Edukacji (2) oraz Ministra Rozwoju Regionalnego.
Część II. Informacje szczegółowe
Działam, przede wszystkim, na rzecz: - przestrzegania praw człowieka, w tym praw kobiet, dzieci i seniorów,
- rzeczywistego równouprawnienia kobiet,
- walki z przemocą,
- likwidacji wszelkiej dyskryminacji,
- zwiększenia zatrudnienia,
- poprawy jakości życia Polaków,
- walki z ubóstwem i bezdomnością,
- świeckiej polityki oraz rozdziału Kościoła i państwa,
- rozwoju sportu amatorskiego,
- praw zwierząt.
1. Prawa człowieka
Po pięciu latach mojej pracy w Parlamencie, Unia Europejska, w tym Polska i Polacy zyskali więcej praw, ich skuteczniejsze przestrzeganie oraz mogli liczyć na natychmiastową reakcję na łamanie ich praw.
Bezwzględnym priorytetem Parlamentu Europejskiego jest ochrona praw człowieka na całym świecie. Podkomisja ds. Praw Człowieka, której jestem wiceprzewodniczącą, zajmuje się bezpośrednio obroną praw człowieka poza granicami Unii.
W ramach tej działalności, opracowywałam rezolucje pilne oraz poprawki do kluczowych raportów w tym zakresie. Do tej pory pracowałam nad 91 rezolucjami. Do każdej z nich zgłaszałam swoje propozycje, które były uwzględniane w projektach rezolucji.
Ponadto regularnie spotykałam się ze Stavrosem Lambrinidisem, Specjalnym Przedstawicielem Unii Europejskiej ds. Praw Człowieka, w sprawie kluczowych kwestii dot. praw człowieka na świecie. Jako Wiceprzewodnicząca Komisji Praw Człowieka Parlamentu Europejskiego spotykałam się także z obrońcami praw człowieka z całego świata, przedstawicielami organizacji pozarządowych oraz ambasadorami, którzy zwracali się do mnie w sprawach dot. strategii ich państw w zakresie praw człowieka.
Jestem także współautorką wielu interwencji do Wysokiej Przedstawiciel - Catherine Ashton oraz do Komisji w kwestiach dot. praw człowieka. M.in. wystosowałam list do Wysokiej Przedstawiciel w sprawie izraelskiej akcji osadniczej na terenach okupowanych w kontekście umowy stowarzyszeniowej Izrael-Unia Europejska. Wszystkie moje zapytania są dostępne na stronie internetowej PE.
Jestem współautorką rezolucji w sprawie dyskryminacyjnych stron internetowych i reakcji rządów, która powstała na skutek uruchomienia internetowej gorącej linii pod nazwą „Meldpunt Midden en Oost Europeanen”, wzywającą do zgłaszania skarg związanych z „masową migracją zarobkową obywateli z Europy Środkowo-Wschodniej”, w szczególności Polaków, Rumunów i Bułgarów. W tej rezolucji Parlament zdecydowanie potępił stronę internetową uruchomioną przez PVV, jako wrogą inicjatywę, mającą na celu tworzenie podziałów w społeczeństwie oraz osiągnięcie zysków politycznych ze szkodą dla pracowników z Europy Środkowo-Wschodniej.
26 marca 2013 zorganizowałam w Parlamencie Europejskim wystawę pt. „Ludobójstwo Kurdów”.
W czerwcu 2012 roku, w reakcji na pogarszającą się sytuację w Kazachstanie, zorganizowałam w Parlamencie Europejskim wysłuchanie publiczne w sprawie procesów działaczy opozycyjnych w Kazachstanie.
Skutecznie zabiegałam o odrzucenie umowy ACTA tj. umowy handlowej dotyczącej zwalczania obrotu towarami podrabianymi. Dzięki mi in. moim zabiegom, Parlament nie wyraził zgody na podpisanie przez Unię Europejską tej umowy, gdyż miałoby to niekorzystny wpływ na poziom ochrony praw i wolności człowieka w Polsce. To był pierwszy przypadek, kiedy Parlament Europejski wykorzystał swoje uprawnienia zapisane w Traktacie z Lizbony do odrzucenia międzynarodowej umowy handlowej.
Zdecydowanie poparłam także rezolucję w sprawie przestrzegania prawa do swobodnego przepływu w UE. Swobodny przepływ w Unii to fundamentalne, gwarantowane obywatelom Unii przez Traktaty prawo, z którego czerpią korzyści zarówno pracownicy, jak i gospodarki krajów członkowskich. W większości państw Unii obywatele z innych państw członkowskich nie korzystają ze świadczeń socjalnych częściej niż obywatele przyjmującego państwa członkowskiego. Takie dane potwierdzają badania Komisji. Co więcej, przykładowo w Wielkiej Brytanii, podatki płacone przez imigrantów z Unii Europejskiej przekraczają o 37 proc. zabezpieczenia socjalne, jakie w zamian otrzymują.
Działalność na rzecz praw człowieka to długofalowy proces. Czasami rezultaty są bezpośrednie. Tak było w wyniku rezolucji dot. Kazachstanu - cześć skazanych działaczy została uwolniona. W większości przypadków potrzeba czasu i stałych interwencji, aby móc osiągnąć postęp.
W tej kadencji za szczególnie ważne uważam wypracowanie, w wyniku licznych interwencji PE, strategicznych ram UE dot. praw człowieka oraz powołanie Specjalnego Przedstawiciela UE ds. Praw Człowieka. To duży krok naprzód, który pozwala Unii koordynować w bardziej spójny i przejrzysty sposób działania w zakresie obrony i promocji praw człowieka na świecie oraz występować jednym głosem w kluczowych sprawach w tym zakresie.
Moja działalność w zakresie praw człowieka wpływa również na umocnienie wizerunku Polski na arenie międzynarodowej, jako kraju, który walczy o prawa obywateli. Dzięki mojej pracy, nasz kraj ma wpływ na najważniejsze decyzje podejmowane w zakresie praw człowieka w Unii Europejskiej. Stanowi to dla nas szansę, aby zbliżyć się do standardów europejskich w tej dziedzinie.
2. Prawa kobiet
Prawa kobiet to kluczowa cześć mojej działalności. Dzięki mojej pracy parlamentarnej oraz pracy całej komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia, kobiety mogą liczyć m.in. na: skuteczniejszą walkę z dyskryminacją (w tym m.in. w zakresie dostępu do usług medycznych) i przemocą, poszanowanie prawa w zakresie dostępu do praw seksualnych i reprodukcyjnych, większy udział w życiu naukowym, politycznym i społecznym oraz skuteczniejsze strategie w zakresie dostępu do rynku pracy.
Przygotowane przez mnie opinie, poprawki do raportów i interwencje w zakresie praw kobiet mają na celu poprawę, jakości życia obywateli Unii Europejskiej, w tym Polaków. Za szczególnie ważne uważam następujące przygotowane przeze mnie opinie:- Opinię Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia w sprawie europejskiej współpracy w dziedzinie kształcenia i szkolenia zawodowego służącej wspieraniu strategii „Europa 2020”. Dotyczy ona opracowywania krajowych programów na rzecz kształcenia i szkolenia zawodowego, które uwzględniałyby wymiar płci oraz propagowały równość szans mężczyzn i kobiet. W Polsce wciąż brakuje świadomości konieczności stałego aktualizowania i uzupełniania kwalifikacji. Tymczasem, rozwój kształcenia ustawicznego w Europie jest jednym z celów Europejskiego Funduszu Społecznego.
- Opinię Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia w sprawie europejskiego wymiaru sportu. Dotyczy ona także polskich kobiet, które są w zdecydowanej mniejszości na stanowiskach kierowniczych i trenerskich. To wielka strata dla sportu i wyników, gdyż kobiety są predysponowane do tego, by kierować sportowymi drużynami.
- Opinię Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia w sprawie w sprawie integracji migrantów, jej wpływu na rynek pracy oraz na zewnętrzny wymiar koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego. Migrującym kobietom w większym stopniu niż mężczyznom zagraża dyskryminacja, brak dostępu do usług socjalnych i ochrony prawnej. Są one narażone na wykorzystywanie fizyczne, psychologiczne, finansowe i seksualne. Opinia ta jest pierwszym krokiem do stworzenia strategii pomocy migrującym kobietom.
2.1. Walka z przemocą
Przemoc wobec kobiet jest obecnie najpoważniejszym przejawem dyskryminacji kobiet oraz naruszeniem praw człowieka. W Europie ofiarami przemocy jest aż 45 proc. kobiet, czyli 100 milionów. 1-2 mln Europejek doświadcza jej codziennie. Jedno na trzy zabójstwa w Polsce jest związane z przemocą domową. Parlament przyjął 12 moich poprawek do Rezolucji przeciwko przemocy wobec kobiet, co znacznie wzmocniło wymowę tego dokumentu. Poprzez interwencje poselskie lobbowałam na rzecz przyspieszenia prac nad unijną dyrektywą dotyczącą przemocy wobec kobiet. Wystąpiłam także do Premiera Tuska i Ministra Dowgielewicza o dołączenie kontynuacji prac nad ww. dyrektywą oraz jej przyjęcie do priorytetów prezydencji polskiej.
Współorganizowałam konferencję poświęconą przeciwdziałaniu przemocy wobec kobiet, która odbyła się 10 grudnia 2009 roku w Parlamencie Europejskim.
Wystąpiłam z propozycją utworzenia specjalnego programu dot. kształcenia osób pracujących z kobietami, które padły ofiarą przemocy. Projekt, wzorowany na Erasmusie, obejmowałby oprócz służby policyjnej, także pracowników wymiaru sprawiedliwości, służb prawnych i społecznych oraz przedstawicieli pracodawców.
Włączyłam się w promocję międzynarodowej kampanii „One bilion Rising” (Miliard Powstaje). „One bilion Rising” to międzynarodowa akcja protestu przeciw przemocy wobec kobiet. W ramach kampanii, 14 lutego br. kobiety na całym świecie tańczyły przeciwko przemocy. W Parlamencie Europejskim tańczyłam przeciw przemocy już 29 stycznia br. razem z Eve Ensler, inicjatorką akcji „One Billion Rising” oraz z eurodeputowanymi ze wszystkich państw Unii.
2.2. Prawa seksualne i reprodukcyjne
W nawiązaniu do raportu dot. przestrzegania praw reprodukcyjnych w Polsce w 2007 roku oraz zaleceń Komitetu Praw Człowieka ONZ, z których wynika jednoznacznie, że Polki mają utrudniony dostęp do refundowanej antykoncepcji, opieki medycznej w ciąży, badań prenatalnych, a nawet do bezbolesnego porodu, wystąpiłam z propozycją:
- rozszerzonej współpracy UE i ONZ w zakresie monitorowania przestrzegania praw kobiet,
- wprowadzenia mierników obiektywizujących łamanie praw kobiet,
- przyjęcie, za miernik równouprawnienia kobiet, współczynnika legalnych aborcji w danym roku (obliczanego, jako liczba legalnych zabiegów przerywania ciąży na 1000 urodzeń żywych).
W pracach nad rezolucją dot. równości kobiet i mężczyzn za rok 2009 z sukcesem apelowałam o uwzględnienie zapisu o konieczności respektowania praw reprodukcyjnych kobiet, szczególnie poprzez zapewnienie łatwego dostępu do edukacji seksualnej, antykoncepcji i bezpiecznej aborcji.
2.3. Kobiety i nauka
Wsparłam, przedstawiony przez Polską Fundację Przedsiębiorczości Akademickiej, projekt na rzecz zwiększenia udziału kobiet w nauce i badaniach naukowych. Celem projektu jest określenie przyczyn dyskryminacji kobiet w polskiej nauce i skutecznych rozwiązań w tej dziedzinie.
2.4. Udział kobiet w życiu politycznym
Wraz z Europejskim Lobby Kobiet oraz innymi eurodeputowanymi otworzyłam oficjalnie drugą edycję kampanii 50/50, której celem jest promocja równego włączenia kobiet do polityki europejskiej w perspektywie wyborów do Parlamentu Europejskiego w 2014 r. Pierwsza edycja odbyła się podczas kampanii w 2009 r. pod hasłem „Nie ma współczesnej demokracji bez równouprawnienia płci”. W ramach kampanii zachęcam kobiety do większego udziału w życiu politycznym i publicznym.
2.5. Walka z dyskryminacją (w tym w zakresie dostępu do usług medycznych)
Kobiety w podeszłym wieku znacznie częściej niż mężczyźni cierpią na choroby powodujące niepełnosprawność (złamania z powodu osteoporozy, reumatoidalne zapalenie stawów, zwyrodnienia stawów, udar mózgu, nietrzymani moczu, nowotwory złośliwe). Celem sprawozdania w sprawie zapobiegania chorobom kobiet związanym z wiekiem, nad którym pracowałam, jest propagowanie starzenia się wszystkich ludzi w dobrym zdrowiu, poprzez dostęp do wysokiej jakości opieki zdrowotnej oraz poprzez działania zapobiegawcze, które pozwolą osobom w podeszłym wieku na jak najdłuższe zachowanie niezależności. Zaapelowałam do państw członkowskich, aby wyeliminowały dyskryminacyjne praktyki, które uniemożliwiają starszym kobietom dostęp do usług medycznych, takie jak limity wiekowe w przypadku niektórych badań m.in. mammografii, fonoskopii, czy innych programów medycznych oraz trudności w dostępie do usług i sprzętu rehabilitującego.
Z mojej inicjatywy, ze środków frakcji S&D, ukazała się pod moją redakcją, pierwsza monografia z cyklu „Wyzwania współczesnej Europy. cz.I. Równouprawnienie kobiet”. Do współpracy zaprosiłam naukowców z Polski i koleżanki posłanki z innych krajów UE, pracujące ze mną w Komisji Praw Kobiet.
3. Młodzież
Dzięki Unii, Polska zyskała możliwość uczestnictwa w europejskich programach edukacyjnych. Jako była członki Komisji Kultury i Edukacji (do 2012 r.), wspierałam pracę nad strategią Unii Europejskiej na rzecz młodzieży, występując o:
- ulepszenie i pełne wdrożenie programu Erasmus Mundus,
- zwiększenie dotacji na unijne programy Comenius, Erasmus, Leonardo da Vinci,
- uznanie powyższych programów za podstawę rozwoju wieloletnich strategii Unii.
Wsparłam Europejską Inicjatywę Obywatelską Fraternité 2020 (F2020), której celem jest usprawnienie wszystkich europejskich programów wymiany – takich jak Erasmus czy Wolontariat Europejski.
Działałam na rzecz przyjęcia nowego programu wieloletniego Erasmus+ na lata 2014-2020. Dzięki zabiegom mojej grupy politycznej udało się przeznaczyć 10% budżetu programu na różne projekty dla młodzieży, promowanie edukacji pozaformalnej, pracę z młodzieżą oraz wsparcie dla sektora młodzieży. Socjaliści i Demokraci walczyli również o wsparcie administracyjne dla organizacji pozarządowych, działających w sektorze edukacji i pracy z młodzieżą, co może zostać uznane za jedno z najbardziej znaczących osiągnięć Grupy.
Zwróciłam się również do Komisji o wsparcia dla młodzieży szkolnej (poprzez ew. programy unijne, zachęty dla pracodawców) w poszukiwaniu zatrudnienia podczas okresu wakacyjnego.
4. Prawa dzieci
Wniosłam istotny wkład w sprawozdanie w sprawie problemu małoletnich pozostawianych bez opieki w UE. To bardzo ważny problem także w Polsce. Problem dzieci cudzoziemskich pozostawionych bez opieki pojawił się w Polsce w konsekwencji otwarcia granic i wzrostu ruchów migracyjnych po 1989 r. Początkowo dla większości migrantów Polska była głównie krajem tranzytowym. Obecnie, w wielu wypadkach, jest też państwem docelowym. Zdarzają się sytuacje skrajne, w których małoletni cudzoziemcy są zmuszani do żebractwa czy prostytucji w Polsce. W swoich poprawkach zwracałam uwagę m.in. na:
- konieczność organizacji kampanii podnoszących świadomość w krajach pochodzenia, tranzytu i przeznaczenia małoletnich bez opieki, w zakresie zagrożeń związanych z migracją dzieci, w szczególności w zakresie wykorzystywania małoletnich i przestępczości zorganizowanej,
- szczególną sytuację dziewcząt i kobiet w całym procesie migracji, gdyż są one szczególnie narażone na łamanie ich praw, jako że często są głównymi ofiarami wykorzystywania seksualnego, niegodziwego traktowania i przemocy,
- dopilnowanie, aby dzieci bez opieki, niezwłocznie po ich przybyciu, były informowane w ich języku ojczystym i w sposób uwzględniający potrzeby dziecka, o prawach, możliwościach ochrony i pomocy, niezbędnych procedurach i ich konsekwencjach.
W ramach działalności na rzecz praw dzieci zajmowałam się również kwestią przedwczesnego kończenia nauki przez osoby małoletnie. Nad tym raportem pracowaliśmy w 2011 roku. Efekty były już widoczne w 2012 roku, kiedy dane Eurostatu wyraźnie pokazały, że działania zmierzające do poprawy europejskich systemów edukacji i zwiększenia ich dostępności przynoszą pozytywne efekty. W poprawkach do raportu proponowałam m.in., aby w strategiach dotyczących zjawiska przedwczesnego kończenia nauki za punkt wyjścia przyjęto analizę głównych przyczyn, prowadzoną przez właściwe organy na szczeblu lokalnym i regionalnym, obejmującą różne grupy uczniów, szkoły, regiony i samorządy. Zwróciłam też uwagę na wartość dodaną inicjatyw i programów przeznaczonych dla rodziców, gdyż pozwalają one na uczenie się przez całe życie w celu uzupełnienia wykształcenia i tym samym skuteczniejszą naukę i uczenia się w domu z dziećmi.
5. Praca dla każdego, czyli zwiększenie zatrudnienia
5.1 Zatrudnienie seniorów - poparłam sprawozdanie w sprawie roli kobiet w starzejącym się społeczeństwie oraz ustanowienie 2012 roku - Rokiem Aktywnego Starzenia się i Solidarności Międzypokoleniowej. Najwyższy czas na zmianę podejścia do ludzi starszych. To ogromny potencjał do zagospodarowania. Obejmuje m.in. olbrzymie doświadczenie, kapitał intelektualny, wiedzę, kompetencje społeczne. Im szybciej uświadomimy sobie te zalety i zaczniemy z nich korzystać, tym lepiej dla nas, naszych gospodarek i unijnych strategii. Działam na rzecz tzw. „silver economy”, która skupia się na inwestycjach w ludzi starszych i walce stereotypami. To nam powinno zależeć, aby ludzie starsi chcieli pracować. Poziom, kulturę społeczną oraz mądrość społeczeństwa można ocenić właśnie po stosunku do ludzi starszych.
5.2 Zatrudnienie kobiet - pracowałam nad opinią w sprawie europejskiego okresu oceny na potrzeby koordynacji polityki gospodarczej: realizacja priorytetów na rok 2012, która koncentruje się na wskazaniu metod osiągnięcia, określonego w strategii „UE 2020”, celu zwiększenia do 75 proc. udziału kobiet na rynku pracy. W Polsce odsetek ten wynosi 56,3 proc. wśród osób w wieku produkcyjnym. Wzrost udziału kobiet pomógłby uwolnić znaczny potencjał niewykorzystanego talentu, zwłaszcza w dziedzinie nauki i technologii, a także przyczyniłby się do zwiększenia efektywności ekonomicznej i zwiększenia produktywności. Moje poprawki koncentrowały się na ulepszeniu powiązań między szkoleniem zawodowym i rynkiem pracy oraz na przyjęciu środków przyjaznych łączeniu życia zawodowego z prywatnym, w tym m.in. elastycznych godzin pracy, pracy zdalnej oraz na rozszerzeniu oferty placówek opieki nad dziećmi i dostępnych świetlic.
Poparłam także sprawozdanie w sprawie sytuacji kobiet zbliżających się do wieku emerytalnego. Pod koniec grudnia 2009 r. w polskich urzędach pracy zarejestrowanych było 391 672 osób powyżej 50. roku życia. Stanowi to 20,7% ogółu bezrobotnych. W szczególnie trudnej sytuacji są starsze kobiety. Dlatego w szczególności zwróciłam uwagę na punkt 10 sprawozdania, w którym Parlament apeluje do Komisji i państw członkowskich o stworzenie warunków starszym kobietom na pozostanie na rynku pracy lub powrót na rynek pracy oraz pomoc w wykorzystaniu ich potencjału zawodowego i poszanowanie ich praw. Jednocześnie należy wprowadzać środki zachęcające pracodawców do poprawy polityki równości szans, tak aby wyeliminować postawy dyskryminujące starsze kobiety.
5.3 Zatrudnienie młodzieży - wraz z posłami S&D skutecznie walczyliśmy o wprowadzenie europejskiej gwarancji na rzecz młodzieży. Komisja ostatecznie uwzględniła nasze żądania i wprowadziła ją na poziomie europejskim. Program Gwarancje dla Młodzieży ma pomóc bezrobotnym osobom w wieku do 25 lat w znalezieniu zatrudnienia, kontynuowaniu edukacji, rozpoczęciu stażu lub praktyk.
5.4 Zatrudnienie osób niepełnosprawnych - w związku z zagrożeniem braku dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych w Polsce, które pojawiło się wraz z projektem rozporządzenia wprowadzającego limity pomocy publicznej udzielanej przez państwa członkowskie Unii Europejskiej. Zwróciłam się do Komisji Europejskiej o od tego niekorzystnego zapisu dla zatrudnienia osób niepełnosprawnych w Polsce. Finalnie, w najnowszej wersji projektu rozporządzenia uznające niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu) wyłączono pomoc na zatrudnianie osób niepełnosprawnych z ograniczenia wysokości kwoty pomocy na jeden program pomocowy. Oznacza to, iż nowy projekt rozporządzenia Komisji Europejskiej w sprawie wyłączeń blokowych nie ogranicza pomocy na zatrudnienie osób niepełnosprawnych.
6. Walka z ubóstwem i bezdomnością
Poparłam sprawozdanie dotyczące ubóstwa kobiet w Unii Europejskiej. W ostatnich dziesięciu latach liczba kobiet żyjących w ubóstwie zwiększyła się nieproporcjonalnie w stosunku do mężczyzn. W Unii ponad 84 milionów obywateli żyje w ubóstwie. Kobiety stanowią ponad połowę tej liczby. Podkreśliłam konieczność wzmocnienia instrumentów prawnych w celu niwelowania różnic w wynagrodzeniach kobiet i mężczyzn. Utrzymujące się duże rozbieżności w tym zakresie prowadzą do wysokiego poziomu ubóstwa kobiet samotnych, emerytek i wdów. W ramach strategii Europa 2020 niezbędne jest przyjęcie unijnych programów dotyczących kształcenia ustawicznego i szkolenia zawodowego kobiet w celu zwiększenia aktywności kobiet na rynku pracy. Programy te powinny w dużej mierze skupiać się na zawodach przyszłościowych, eliminować stereotypy dotyczące dziedzin kształcenia zdominowanych przez kobiety/mężczyzn oraz tradycyjne wzorce w programach nauczania.
Bezdomność to problem globalny, który dotyczy wszystkich państw UE. Kryzys ekonomiczny zwiększył liczbę bezdomnych m.in. w Danii, Grecji, Hiszpanii, Francji, Polsce, Wielkiej Brytanii. W latach 2011-2013 w Polsce liczba osób bezdomnych wzrosła o 19%. W perspektywie opracowania nowej europejskiej strategii na rzecz przeciwdziałania bezdomności, w szczególności zwracała uwagę na:
- działania zapobiegawcze, których koszty są wielokrotnie niższe niż śordki na likwidacji skutków bezdomności
- wspieranie rozwoju i utrzymanie skutecznych, krajowych i regionalnych strategii na rzecz walki z bezdomnością.
- brak wystarczającej liczby tanich mieszkań komunalnych w Polsce. Według doświadczeń Finlandii, stabilność mieszkaniowa jest kluczowa w walce z bezdomnością. W dłuższej perspektywie finlandzki system „Najpierw dom” jest mniej kosztowny niż alternatywne metody doraźnego zwalczania bezdomności (utrzymywanie schronisk i noclegowni, opieka medyczna oraz zapobieganie tzw. kryminalizacji bezdomności)
- wzrost liczby bezdomnych dzieci. W Polsce żyje około 31 tys. bezdomnych, z czego 1,5 tys. to dzieci. Najczęściej są to ofiary przemocy w rodzinie.
7. LGBT
W intergrupie LGBT, do której należę, wspieram akcje promujące równe prawa i tolerancję wobec osób nieheteroseksualnych oraz reaguję na przypadki łamania praw osób LGBT na świecie.
Jako jedyna Polka w Parlamencie Europejskim, podpisałam się pod inicjatywą przyspieszania prac w sprawie projektu dyrektywy dot. wprowadzenia w życie zasady równego traktowania osób bez względu na wyznawaną religię, światopogląd, niepełnosprawność, wiek i orientację seksualną. Wsparcie to zostało przekazane do prezydencji hiszpańskiej na posiedzenie Rady ds. Zatrudnienia, Polityki Społecznej, Zdrowia i Ochrony Konsumentów, podczas którego ta kwestia była omawiana (czerwiec 2010).
Regularnie uczestniczę również w Marszach Równości w Polsce.
W 2012 roku doprowadziliśmy do przyjęcia ponadpartyjnej rezolucji, która „potępia wszelką dyskryminację ze względu na orientację seksualną i tożsamość płciową”.
W debacie plenarnej na temat sytuacji w zakresie praw podstawowych w Unii Europejskiej, która odbyła się w styczni 2014 roku, zwróciłam uwagę niepokojące dane dot. społeczności LGBT. W badaniu dotyczącym osób LGBT opublikowanym przez Agencję Praw Podstawowych w 2013 r. wskazuje się, że 47% osób LGBT czuło się w ostatnim roku dyskryminowane lub nękane, a 26% padło ofiarą napaści lub spotkało się z groźbami użycia przemocy z powodu swojej orientacji seksualnej lub tożsamości płciowej
8. Społeczna odpowiedzialność przedsiębiorstw
W pracach nad opiniami dot. społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw w szczególności podkreśliłam współudział organizacji pozarządowych i społeczeństwa obywatelskiego w tworzeniu przeglądu krajowych planów działania, dotyczących społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw (CSR) oraz znaczenie znalezienia równowagi między swobodą prowadzenia działalności gospodarczej a innymi prawami gwarantowanymi w Karcie, a także uznawanymi na świecie zasadami i wytycznymi dotyczącymi CSR.
W Polsce strategia CSR jest nadal tematem nowym i nie do końca znanym. Stąd potrzeba choćby częściowego wyjaśnienia jej założeń oraz analizy funkcjonowania CSR w polskich przedsiębiorstwach. Podczas spotkań z przedsiębiorcami przekonuję do promowania strategii CSR, jako uczciwego i sprawiedliwego postępowania w biznesie oraz zaangażowania w sprawy społeczne.
9. Ochrona danych osobowych
W tej kadencji pracowałam nad raportem mającym na celu zwiększenie ochrony danych osobowych obywateli Unii, w tym Polaków. Przy aktualnym stanie prawnym, nie mamy praktycznie żadnej kontroli nad swoimi danymi osobowymi, znajdującymi się w sieci. Konieczne jest rozporządzenie, które będzie dostosowane do tempa rozwoju technologicznego oraz do dzisiejszych potrzeb społeczeństwa informacyjnego. W pracach nad rozporządzeniem w szczególności zwróciłam uwagę na nadrzędność interesów i praw podstawowych podmiotu danych wobec interesów administratora danych. To bardzo ważny zapis, gdyż przetwarzanie danych osobowych stwarza poważne ryzyko wystąpienia szkód dla podmiotu danych lub naruszenia któregokolwiek z praw podstawowych podmiotu danych, zapisanych w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej.
Brałam także udział w dochodzeniu Komisji Wolności Obywatelskich Parlamentu Europejskiego w sprawie PRISM tj. tajnego, masowego programu elektronicznej inwigilacji i zbierania danych, prowadzonego przez Agencję Bezpieczeństwa Narodowego (NSA) USA od 2007 roku.
10. Sport
W związku z komunikatem Komisji Europejskiej dot. planów i priorytetów UE w zakresie europejskiego sportu, przygotowywałam Oświadczenie pisemne w sprawie zwiększenia wsparcia Unii dla sportów amatorskich. W oświadczeniu do Komisji zwróciłam się m.in. o uwzględnienie wsparcia finansowego dla lokalnych klubów sportowych, wyeksponowanie edukacyjnej roli sportu oraz zwalczanie dyskryminacji w sporcie. Oświadczenie zostało przyjęte z entuzjazmem zarówno przez deputowanych do Parlamentu Europejskiego, jak i przez organizacje sportowe skupione wokół Europejskiej Platformy Sportu, która oficjalnie wsparła to oświadczenie.
Wystąpiłam do prezydencji węgierskiej o uwzględnienie sportu amatorskiego w pracach nad przyszłością sportu w UE.
Zwróciłam się do Komisji Europejskiej o objęcie sportu istniejącymi programami finansowymi UE, przyspieszenie prac nad nowym programem w tej sprawie oraz utworzenie nowej grupy doradczej ds. sportu. Jestem współautorką oświadczenia pisemnego w sprawie zintegrowanej edukacji sportowej dla zrównoważonego rozwoju utalentowanych sportowo uczniów z niepełnosprawnością oraz uczniów zdrowych.
29 czerwca 2010 r. w Parlamencie Europejskim w Brukseli, pod patronatom moim i europosła Seana Kelly´ego, odbyło się Seminarium promujące sport dla wszystkich i aktywność fizyczną.
W sprawozdaniu w sprawie europejskiego wymiaru sportu podkreśliłam konieczność, m.in. zagwarantowania kobietom i mężczyznom równych szans uprawiania sportu, opracowania metod pozwalających kobietom-sportowcom godzenie życia rodzinnego z życiem zawodowym oraz wspierania ponadnarodowych projektów promujących dostęp kobiet do stanowisk kierowniczych w sporcie. Te postulaty uważam za kluczowe dla rozwoju sportu kobiet w Polsce.
11. Polityka świecka
Jako wiceprzewodnicząca Platformy PE na rzecz świeckiego państwa, w odpowiedzi na liczne prośby apostatów, wystąpiłam do Europejskiego Inspektora Ochrony Danych Osobowych i do Komisji Europejskiej w sprawie ochrony danych osób występujących z Kościoła katolickiego w Polsce. W wyniku licznych interwencji i zabiegów, Komisja przyznała mi rację, iż prawa apostatów są w Polsce łamane. W związku z tym zwróciłam się ponownie do Komisji. Tym razem już o interwencję i przymuszenie Polski do wycofania niezgodnej z prawem Instrukcji GIODO odmawiającej apostatom prawa do wykreślenia danych osobowych z ksiąg parafialnych. W ramach działań Platformy na rzecz świeckiego państwa:
1. zorganizowaliśmy wysłuchanie ofiar księży-pedofilów oraz liczne seminaria dot. m.in. implementacji artykułu 17 Traktatu Lizbońskiego przez Parlament Europejski, związku religii z kościołem, kobiet w sekularyźmie, wolności religii w zewnętrznej polityce Unii, lobbingu organizacji świeckich i kościelnych w Unii Europejskiej, eutanazji;
2. interweniowaliśmy u przewodniczącego Komisji Europejskiej w sprawie braku reakcji instytucji unijnych na przypadki łamania praw człowieka w Kościele katolickim (pedofilia i molestowanie seksualne);
3. podjęliśmy się obrony praw osób poszkodowanych przez duchowieństwo i wspierania ich na forum europejskim;
4. wystosowaliśmy pytania do Komisji Europejskiej dotyczące: rezolucji Rady Praw Człowieka ONZ w sprawie wolności religii lub przekonań, przepisów dotyczących bluźnierstwa w Unii Europejskiej, domniemanego nielegalnego przyznania przez Włochy pomocy organizacjom religijnym i non-profit.
Wystosowałam również do Komisji Europejskiej zapytanie w sprawie zweryfikowania wykorzystania funduszy europejskich przez Kościół i polskie organizacje kościelne na projekty z zakresu polityki równości szans płci. W zapytaniu zwróciła także uwagę na koniczność podjęcia środków zapobiegawczych w celu dopilnowania, aby w przyszłości beneficjenci projektów genderowych nie wstępowali publicznie przeciwko celom równościowym.
12. Prawa zwierząt
Jestem członkinią intergrupy na rzecz ochrony i dobrostanu zwierząt. W pierwszym półroczu 2012 roku, jako jedyna przedstawicielka Polski z PE, włączyłam się aktywnie w kampanię dot. praw zwierząt, mającą na celu ograniczenie do 8 godzin transportu zwierząt przeznaczonych na ubój. W tej sprawie spotkałam się z Komisarzem Dalli, któremu wręczyłam petycję podpisaną przez ponad 1 100 000 obywateli, w tym prawie 50 000 Polaków. Wzywa ona instytucje unijne do podjęcia zdecydowanych działań na rzecz ograniczania maksymalnego czasu transportu zwierząt przeznaczonych do uboju do 8 godzin. Polska jest największym eksporterem żywych koni na rzeź do Włoch, Francji i Belgii, a taki transport trwa od 70 do 90 godzin.
Poparłam raport w sprawie Strategii Unii Europejskiej w zakresie ochrony i dobrostanu zwierząt na lata 2012-2015. Z mojej inicjatywy, ze środków frakcji S&D, ukaże się jeszcze w tym roku, pod moją redakcją, monografia z cyklu „Wyzwania współczesnej Europy. Cz. II Prawa zwierząt.