Część II. Informacje szczegółowe
Działam, przede wszystkim, na rzecz:
• przestrzeganiapraw człowieka, w tym praw kobiet, dzieci i seniorów,
• rzeczywistegorównouprawnienia kobiet,
• walkiz przemocą,
• likwidacjiwszelkiej dyskryminacji,
• zwiększeniazatrudnienia,
• poprawyjakości życia Polaków,
• walkiz ubóstwem i bezdomnością,
• świeckiejpolityki oraz rozdziału Kościoła i państwa,
• rozwojusportu amatorskiego,
• prawzwierząt.
1. Prawa człowieka
Po pięciu latach mojej pracy w Parlamencie, UniaEuropejska, w tym Polska i Polacy zyskali więcej praw, ich skuteczniejszeprzestrzeganie oraz mogli liczyć na natychmiastową reakcję na łamanie ich praw.
Bezwzględnym priorytetem Parlamentu Europejskiego jestochrona praw człowieka na całym świecie. Podkomisja ds. Praw Człowieka, którejjestem wiceprzewodniczącą, zajmuje się obroną praw człowieka poza granicamiUnii.
W ramach tej działalności, opracowywałam rezolucjepilne oraz poprawki do kluczowych raportów w tym zakresie. Do tej porypracowałam nad 97 rezolucjami. Do każdej z nich zgłaszałam swoje propozycje,które były uwzględniane w projektach rezolucji.
Ponadto regularnie spotykałam się ze StavrosemLambrinidisem, Specjalnym Przedstawicielem Unii Europejskiej ds. PrawCzłowieka, w sprawie kluczowych kwestii dot. praw człowieka na świecie. JakoWiceprzewodnicząca Komisji Praw Człowieka Parlamentu Europejskiego spotykałamsię także z obrońcami praw człowieka z całego świata, przedstawicielamiorganizacji pozarządowych oraz ambasadorami, którzy zwracali się do mnie wsprawach dot. strategii ich państw w zakresie praw człowieka.
Jestem także współautorką wielu interwencji do WysokiejPrzedstawiciel - Catherine Ashton oraz do Komisji w kwestiach dot. prawczłowieka. M.in. wystosowałam list do Wysokiej Przedstawiciel w sprawieizraelskiej akcji osadniczej na terenach okupowanych w kontekście umowystowarzyszeniowej Izrael-Unia Europejska. Wszystkie moje zapytania są dostępnena stronie internetowej PE.
Jestem współautorką rezolucji w sprawiedyskryminacyjnych stron internetowych i reakcji rządów, która powstała naskutek uruchomienia internetowej gorącej linii pod nazwą „Meldpunt Midden enOost Europeanen”, wzywającą do zgłaszania skarg związanych z „masową migracjązarobkową obywateli z Europy Środkowo-Wschodniej”, w szczególności Polaków,Rumunów i Bułgarów. W tej rezolucji Parlament zdecydowanie potępił stronęinternetową uruchomioną przez PVV, jako wrogą inicjatywę, mającą na celutworzenie podziałów w społeczeństwie oraz osiągnięcie zysków politycznych zeszkodą dla pracowników z Europy Środkowo-Wschodniej.
26 marca 2013 zorganizowałam w Parlamencie Europejskimwystawę pt. „Ludobójstwo Kurdów”.
W czerwcu 2012 roku, w reakcji na pogarszającą sięsytuację w Kazachstanie, zorganizowałam w Parlamencie Europejskim wysłuchaniepubliczne w sprawie procesów działaczy opozycyjnych w Kazachstanie.
Skutecznie zabiegałam o odrzucenie umowy ACTA tj. umowyhandlowej dotyczącej zwalczania obrotu towarami podrabianymi. Dzięki mi in.moim zabiegom, Parlament nie wyraził zgody na podpisanie przez Unię Europejskątej umowy, gdyż miałoby to niekorzystny wpływ na poziom ochrony praw i wolnościczłowieka w Polsce. To był pierwszy przypadek, kiedy Parlament Europejskiwykorzystał swoje uprawnienia zapisane w Traktacie z Lizbony do odrzuceniamiędzynarodowej umowy handlowej.
Zdecydowanie poparłam także rezolucję w sprawieprzestrzegania prawa do swobodnego przepływu w UE. Swobodny przepływ w Unii tofundamentalne, gwarantowane obywatelom Unii przez Traktaty prawo, z któregoczerpią korzyści zarówno pracownicy, jak i gospodarki krajów członkowskich. W większości państw Unii obywatele z innychpaństw członkowskich nie korzystają ze świadczeń socjalnych częściej niżobywatele przyjmującego państwa członkowskiego. Takie dane potwierdzają badaniaKomisji. Co więcej, przykładowo w Wielkiej Brytanii, podatki płacone przezimigrantów z Unii Europejskiej przekraczają o 37 proc. zabezpieczenia socjalne,jakie w zamian otrzymują.
Działalność na rzecz praw człowieka to długofalowyproces. Czasami rezultaty są bezpośrednie. Tak było w wyniku rezolucji dot.Kazachstanu - cześć skazanych działaczy została uwolniona. W większościprzypadków potrzeba czasu i stałych interwencji, aby móc osiągnąć postęp.
W tej kadencji za szczególnie ważne uważamwypracowanie, w wyniku licznych interwencji PE, strategicznych ram UE dot. prawczłowieka oraz powołanie Specjalnego Przedstawiciela UE ds. Praw Człowieka. Toduży krok naprzód, który pozwala Unii koordynować w bardziej spójny iprzejrzysty sposób działania w zakresie obrony i promocji praw człowieka naświecie oraz występować jednym głosem w kluczowych sprawach w tym zakresie.
Moja działalność w zakresie praw człowieka wpływarównież na umocnienie wizerunku Polski na arenie międzynarodowej, jako kraju,który walczy o prawa obywateli. Dzięki mojej pracy, nasz kraj ma wpływ na najważniejszedecyzje podejmowane w zakresie praw człowieka w Unii Europejskiej. Stanowi todla nas szansę, aby zbliżyć się do standardów europejskich w tej dziedzinie.
2. Prawa kobiet
Prawa kobiet to kluczowa cześć mojej działalności.Dzięki mojej pracy parlamentarnej oraz pracy całej komisji Praw Kobiet iRównouprawnienia, kobiety mogą liczyć m.in. na: skuteczniejszą walkę zdyskryminacją (w tym m.in. w zakresie dostępu do usług medycznych) i przemocą,poszanowanie prawa w zakresie dostępu do praw seksualnych i reprodukcyjnych,większy udział w życiu naukowym, politycznym i społecznym oraz skuteczniejszestrategie w zakresie dostępu do rynku pracy.
Przygotowane przez mnie opinie, poprawki do raportów iinterwencje w zakresie praw kobiet mają na celu poprawę, jakości życiaobywateli Unii Europejskiej, w tym Polaków. Za szczególnie ważne uważamnastępujące przygotowane przeze mnie opinie:
- Opinię Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia wsprawie europejskiej współpracy w dziedzinie kształcenia i szkolenia zawodowegosłużącej wspieraniu strategii „Europa 2020”. Dotyczy ona opracowywaniakrajowych programów na rzecz kształcenia i szkolenia zawodowego, któreuwzględniałyby wymiar płci oraz propagowały równość szans mężczyzn i kobiet. WPolsce wciąż brakuje świadomości konieczności stałego aktualizowania iuzupełniania kwalifikacji. Tymczasem, rozwój kształcenia ustawicznego w Europiejest jednym z celów Europejskiego Funduszu Społecznego.
- Opinię Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia wsprawie europejskiego wymiaru sportu. Dotyczy ona także polskich kobiet, któresą w zdecydowanej mniejszości na stanowiskach kierowniczych i trenerskich. Towielka strata dla sportu i wyników, gdyż kobiety są predysponowane do tego, bykierować sportowymi drużynami.
- Opinię Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia wsprawie w sprawie integracji
migrantów, jejwpływu na rynek pracy oraz na zewnętrzny wymiar koordynacji systemówzabezpieczenia społecznego. Migrującym kobietom w większym stopniu niżmężczyznom zagraża dyskryminacja, brak dostępu do usług socjalnych i ochronyprawnej. Są one narażone na wykorzystywanie fizyczne, psychologiczne, finansowei seksualne. Opinia ta jest pierwszym krokiem do stworzenia strategii pomocymigrującym kobietom.
2.1. Walka z przemocą
Przemoc wobec kobiet jest obecnie najpoważniejszymprzejawem dyskryminacji kobiet oraz naruszeniem praw człowieka. W Europieofiarami przemocy jest aż 45 proc. kobiet, czyli 100 milionów. 1-2 mlnEuropejek doświadcza jej codziennie. Jedno na trzy zabójstwa w Polsce jestzwiązane z przemocą domową. Parlament przyjął 12 moich poprawek do Rezolucjiprzeciwko przemocy wobec kobiet, co znacznie wzmocniło wymowę tego dokumentu.Poprzez interwencje poselskie lobbowałam na rzecz przyspieszenia prac nadunijną dyrektywą dotyczącą przemocy wobec kobiet. Wystąpiłam także do PremieraTuska i Ministra Dowgielewicza o dołączenie kontynuacji prac nad ww. dyrektywąoraz jej przyjęcie do priorytetów prezydencji polskiej.
Współorganizowałam konferencję poświęconąprzeciwdziałaniu przemocy wobec kobiet, która odbyła się 10 grudnia 2009 roku wParlamencie Europejskim.
Wystąpiłam z propozycją utworzenia specjalnego programudot. kształcenia osób pracujących z kobietami, które padły ofiarą przemocy.Projekt, wzorowany na Erasmusie, obejmowałby oprócz służby policyjnej, takżepracowników wymiaru sprawiedliwości, służb prawnych i społecznych orazprzedstawicieli pracodawców.
Włączyłam się w promocję międzynarodowej kampanii „Onebilion Rising” (Miliard Powstaje). „One bilion Rising” to międzynarodowa akcjaprotestu przeciw przemocy wobec kobiet. W ramach kampanii, 14 lutego br.kobiety na całym świecie tańczyły przeciwko przemocy. W Parlamencie Europejskimtańczyłam przeciw przemocy już 29 stycznia br. razem z Eve Ensler, inicjatorkąakcji „One Billion Rising” oraz z eurodeputowanymi ze wszystkich państw Unii.
2.2. Prawa seksualne i reprodukcyjne
W nawiązaniu do raportu dot. przestrzegania prawreprodukcyjnych w Polsce w 2007 roku oraz zaleceń Komitetu Praw Człowieka ONZ,z których wynika jednoznacznie, że Polki mają utrudniony dostęp do refundowanejantykoncepcji, opieki medycznej w ciąży, badań prenatalnych, a nawet dobezbolesnego porodu, wystąpiłam z propozycją:
1. rozszerzonejwspółpracy UE i ONZ w zakresie monitorowania przestrzegania praw kobiet,
2. wprowadzeniamierników obiektywizujących łamanie praw kobiet,
3. przyjęcie,za miernik równouprawnienia kobiet, współczynnika legalnych aborcji w danymroku (obliczanego, jako liczba legalnych zabiegów przerywania ciąży na 1000urodzeń żywych).
W pracach nad rezolucją dot. równości kobiet i mężczyznza rok 2009 z sukcesem apelowałam o uwzględnienie zapisu o koniecznościrespektowania praw reprodukcyjnych kobiet, szczególnie poprzez zapewnieniełatwego dostępu do edukacji seksualnej, antykoncepcji i bezpiecznej aborcji.
2.3. Kobiety i nauka
Wsparłam, przedstawiony przez Polską FundacjęPrzedsiębiorczości Akademickiej, projekt na rzecz zwiększenia udziału kobiet wnauce i badaniach naukowych. Celem projektu jest określenie przyczyndyskryminacji kobiet w polskiej nauce i skutecznych rozwiązań w tej dziedzinie.
2.4. Udział kobiet w życiu politycznym
Wraz z Europejskim Lobby Kobiet oraz innymieurodeputowanymi otworzyłam oficjalnie drugą edycję kampanii 50/50, którejcelem jest promocja równego włączenia kobiet do polityki europejskiej wperspektywie wyborów do Parlamentu Europejskiego w 2014 r. Pierwsza edycjaodbyła się podczas kampanii w 2009 r. pod hasłem „Nie ma współczesnejdemokracji bez równouprawnienia płci”. W ramach kampanii zachęcam kobiety dowiększego udziału w życiu politycznym i publicznym.
2.5. Walka z dyskryminacją (w tym w zakresiedostępu do usług medycznych)
Kobiety w podeszłym wieku znacznie częściej niżmężczyźni cierpią na choroby powodujące niepełnosprawność (złamania z powoduosteoporozy, reumatoidalne zapalenie stawów, zwyrodnienia stawów, udar mózgu,nietrzymani moczu, nowotwory złośliwe). Celem sprawozdania w sprawiezapobiegania chorobom kobiet związanym z wiekiem, nad którym pracowałam, jestpropagowanie starzenia się wszystkich ludzi w dobrym zdrowiu, poprzez dostęp dowysokiej jakości opieki zdrowotnej oraz poprzez działania zapobiegawcze, którepozwolą osobom w podeszłym wieku na jak najdłuższe zachowanie niezależności.Zaapelowałam do państw członkowskich, aby wyeliminowały dyskryminacyjnepraktyki, które uniemożliwiają starszym kobietom dostęp do usług medycznych,takie jak limity wiekowe w przypadku niektórych badań m.in. mammografii,fonoskopii, czy innych programów medycznych oraz trudności w dostępie do usług isprzętu rehabilitującego.
Z mojej inicjatywy, ze środków frakcji S&D, ukazałasię pod moją redakcją, pierwsza monografia z cyklu „Wyzwaniawspółczesnej Europy. cz.I. Równouprawnienie kobiet”. Do współpracyzaprosiłam naukowców z Polski i koleżanki posłanki z innych krajów UE,pracujące ze mną w Komisji Praw Kobiet.
3. Młodzież
Dzięki Unii, Polska zyskała możliwość uczestnictwa weuropejskich programach edukacyjnych. Jako była członki Komisji Kultury iEdukacji (do 2012 r.), wspierałam pracę nad strategią Unii Europejskiej narzecz młodzieży, występując o:
• ulepszeniei pełne wdrożenie programu Erasmus Mundus,
• zwiększeniedotacji na unijne programy Comenius, Erasmus, Leonardo da Vinci,
• uznaniepowyższych programów za podstawę rozwoju wieloletnich strategii Unii.
Wsparłam Europejską Inicjatywę Obywatelską Fraternité2020 (F2020), której celem jestusprawnienie wszystkich europejskich programów wymiany – takich jak Erasmus czyWolontariat Europejski.
Działałam na rzecz przyjęcia nowego programu wieloletniegoErasmus+ na lata 2014-2020. Dzięki zabiegom mojej grupy politycznej udało sięprzeznaczyć 10% budżetu programu na różne projekty dla młodzieży, promowanieedukacji pozaformalnej, pracę z młodzieżą oraz wsparcie dla sektora młodzieży.Socjaliści i Demokraci walczyli również o wsparcie administracyjne dlaorganizacji pozarządowych, działających w sektorze edukacji i pracy zmłodzieżą, co może zostać uznane za jedno z najbardziej znaczących osiągnięćGrupy.
Zwróciłam się również do Komisji o wsparcia dlamłodzieży szkolnej (poprzez ew. programy unijne, zachęty dla pracodawców) wposzukiwaniu zatrudnienia podczas okresu wakacyjnego.
4. Prawa dzieci
Wniosłam istotny wkład w sprawozdanie w sprawieproblemu małoletnich pozostawianych bez opieki w UE. To bardzo ważny problemtakże w Polsce. Problem dzieci cudzoziemskich pozostawionych bez opieki pojawiłsię w Polsce w konsekwencji otwarcia granic i wzrostu ruchów migracyjnych po1989 r. Początkowo dla większości migrantów Polska była głównie krajem tranzytowym.Obecnie, w wielu wypadkach, jest też państwem docelowym. Zdarzają się sytuacjeskrajne, w których małoletni cudzoziemcy są zmuszani do żebractwa czyprostytucji w Polsce. W swoich poprawkach zwracałam uwagę m.in. na:
• koniecznośćorganizacji kampanii podnoszących świadomość w krajach pochodzenia, tranzytu iprzeznaczenia małoletnich bez opieki, w zakresie zagrożeń związanych z migracjądzieci, w szczególności w zakresie wykorzystywania małoletnich i przestępczościzorganizowanej,
• szczególnąsytuację dziewcząt i kobiet w całym procesie migracji, gdyż są one szczególnienarażone na łamanie ich praw, jako że często są głównymi ofiaramiwykorzystywania seksualnego, niegodziwego traktowania i przemocy,
• dopilnowanie,aby dzieci bez opieki, niezwłocznie po ich przybyciu, były informowane w ichjęzyku ojczystym i w sposób uwzględniający potrzeby dziecka, o prawach,możliwościach ochrony i pomocy, niezbędnych procedurach i ich konsekwencjach.
W ramach działalności na rzecz praw dzieci zajmowałamsię również kwestią przedwczesnego kończenia nauki przez osoby małoletnie. Nadtym raportem pracowaliśmy w 2011 roku. Efekty były już widoczne w 2012 roku,kiedy dane Eurostatu wyraźnie pokazały, że działania zmierzające do poprawyeuropejskich systemów edukacji i zwiększenia ich dostępności przynosząpozytywne efekty. W poprawkach doraportu proponowałam m.in., aby w strategiach dotyczących zjawiskaprzedwczesnego kończenia nauki za punkt wyjścia przyjęto analizę głównych przyczyn,prowadzoną przez właściwe organy na szczeblu lokalnym i regionalnym, obejmującąróżne grupy uczniów, szkoły, regiony i samorządy. Zwróciłam też uwagę nawartość dodaną inicjatyw i programów przeznaczonych dla rodziców, gdyżpozwalają one na uczenie się przez całe życie w celu uzupełnienia wykształceniai tym samym skuteczniejszą naukę i uczenia się w domu z dziećmi.
5. Praca dla każdego, czyli zwiększenie zatrudnienia
5.1 Zatrudnienie seniorów -poparłam sprawozdanie w sprawie roli kobiet w starzejącym się społeczeństwieoraz ustanowienie 2012 roku - Rokiem Aktywnego Starzenia się i SolidarnościMiędzypokoleniowej. Najwyższy czas na zmianę podejścia do ludzi starszych. Toogromny potencjał do zagospodarowania. Obejmuje m.in. olbrzymie doświadczenie,kapitał intelektualny, wiedzę, kompetencje społeczne. Im szybciej uświadomimysobie te zalety i zaczniemy z nich korzystać, tym lepiej dla nas, naszychgospodarek i unijnych strategii. Działam na rzecz tzw. „silver economy”, któraskupia się na inwestycjach w ludzi starszych i walce stereotypami. To nampowinno zależeć, aby ludzie starsi chcieli pracować. Poziom, kulturę społecznąoraz mądrość społeczeństwa można ocenić właśnie po stosunku do ludzi starszych.
5.2 Zatrudnienie kobiet -pracowałam nad opinią w sprawie europejskiego okresu oceny na potrzebykoordynacji polityki gospodarczej: realizacja priorytetów na rok 2012, która koncentruje się na wskazaniu metod osiągnięcia, określonego w strategii „UE2020”, celu zwiększenia do 75 proc. udziału kobiet na rynku pracy. W Polsceodsetek ten wynosi 56,3 proc. wśród osób w wieku produkcyjnym. Wzrost udziałukobiet pomógłby uwolnić znaczny potencjał niewykorzystanego talentu, zwłaszczaw dziedzinie nauki i technologii, a także przyczyniłby się do zwiększeniaefektywności ekonomicznej i zwiększenia produktywności. Moje poprawkikoncentrowały się na ulepszeniu powiązań między szkoleniem zawodowym i rynkiempracy oraz na przyjęciu środków przyjaznych łączeniu życia zawodowego zprywatnym, w tym m.in. elastycznych godzin pracy, pracy zdalnej oraz na rozszerzeniuoferty placówek opieki nad dziećmi i dostępnych świetlic.
Poparłam także sprawozdanie w sprawiesytuacji kobiet zbliżających się do wieku emerytalnego. Pod koniec grudnia 2009r. w polskich urzędach pracy zarejestrowanych było 391 672 osób powyżej 50.roku życia. Stanowi to 20,7% ogółu bezrobotnych. W szczególnie trudnej sytuacjisą starsze kobiety. Dlatego w szczególności zwróciłam uwagę na punkt 10sprawozdania, w którym Parlament apeluje do Komisji i państw członkowskich ostworzenie warunków starszym kobietom na pozostanie na rynku pracy lub powrótna rynek pracy oraz pomoc w wykorzystaniu ich potencjału zawodowego iposzanowanie ich praw. Jednocześnie należy wprowadzać środki zachęcającepracodawców do poprawy polityki równości szans, tak aby wyeliminować postawydyskryminujące starsze kobiety.
5.3 Zatrudnienie młodzieży - wrazz posłami S&D skutecznie walczyliśmy o wprowadzenie europejskiej gwarancjina rzecz młodzieży. Komisja ostatecznie uwzględniła nasze żądania i wprowadziłają na poziomie europejskim. Program Gwarancje dla Młodzieży ma pomócbezrobotnym osobom w wieku do 25 lat w znalezieniu zatrudnienia, kontynuowaniuedukacji, rozpoczęciu stażu lub praktyk.
5.4 Zatrudnienie osób niepełnosprawnych - wzwiązku z zagrożeniem braku dofinansowania do wynagrodzeń pracownikówniepełnosprawnych w Polsce, które pojawiło się wraz z projektem rozporządzeniawprowadzającego limity pomocy publicznej udzielanej przez państwa członkowskieUnii Europejskiej. Zwróciłam się do Komisji Europejskiej o od tegoniekorzystnego zapisu dla zatrudnienia osób niepełnosprawnych w Polsce.Finalnie, w najnowszej wersji projektu rozporządzenia uznające niektóre rodzajepomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu)wyłączono pomoc na zatrudnianie osób niepełnosprawnych z ograniczenia wysokościkwoty pomocy na jeden program pomocowy. Oznacza to, iż nowy projektrozporządzenia Komisji Europejskiej w sprawie wyłączeń blokowych nie ograniczapomocy na zatrudnienie osób niepełnosprawnych.
6. Walka z ubóstwem i bezdomnością
Poparłam sprawozdanie dotyczące ubóstwa kobiet w UniiEuropejskiej. W ostatnich dziesięciu latach liczba kobiet żyjących w ubóstwiezwiększyła się nieproporcjonalnie w stosunku do mężczyzn. W Unii ponad 84milionów obywateli żyje w ubóstwie. Kobiety stanowią ponad połowę tej liczby.Podkreśliłam konieczność wzmocnienia instrumentów prawnych w celu niwelowaniaróżnic w wynagrodzeniach kobiet i mężczyzn. Utrzymujące się duże rozbieżności wtym zakresie prowadzą do wysokiego poziomu ubóstwa kobiet samotnych, emerytek iwdów. W ramach strategii Europa 2020 niezbędne jest przyjęcie unijnychprogramów dotyczących kształcenia ustawicznego i szkolenia zawodowego kobiet wcelu zwiększenia aktywności kobiet na rynku pracy. Programy te powinny w dużejmierze skupiać się na zawodach przyszłościowych, eliminować stereotypydotyczące dziedzin kształcenia zdominowanych przez kobiety/mężczyzn oraztradycyjne wzorce w programach nauczania.
Bezdomność to problem globalny, który dotyczy wszystkichpaństw UE. Kryzys ekonomiczny zwiększył liczbę bezdomnych m.in. w Danii,Grecji, Hiszpanii, Francji, Polsce, Wielkiej Brytanii. W latach 2011-2013 wPolsce liczba osób bezdomnych wzrosła o 19%. W perspektywie opracowania nowej europejskiej strategii na rzeczprzeciwdziałania bezdomności, w szczególności zwracała uwagę na:
· działania zapobiegawcze, których koszty sąwielokrotnie niższe niż śordki na likwidacji skutków bezdomności
· wspieranie rozwoju i utrzymanieskutecznych, krajowych i regionalnych strategii na rzecz walki z bezdomnością.
· brak wystarczającej liczby tanich mieszkańkomunalnych w Polsce. Według doświadczeń Finlandii, stabilność mieszkaniowajest kluczowa w walce z bezdomnością. W dłuższej perspektywie finlandzki system„Najpierw dom” jest mniej kosztowny niż alternatywne metody doraźnegozwalczania bezdomności (utrzymywanie schronisk i noclegowni, opieka medycznaoraz zapobieganie tzw. kryminalizacji bezdomności)
· wzrost liczby bezdomnych dzieci. W Polsceżyje około 31 tys. bezdomnych, z czego 1,5 tys. to dzieci. Najczęściej są toofiary przemocy w rodzinie.
7. LGBT
W intergrupie LGBT, do której należę, wspieram akcjepromujące równe prawa i tolerancję wobec osób nieheteroseksualnych oraz reagujęna przypadki łamania praw osób LGBT na świecie.
Jako jedyna Polka w Parlamencie Europejskim, podpisałamsię pod inicjatywą przyspieszania prac w sprawie projektu dyrektywy dot.wprowadzenia w życie zasady równego traktowania osób bez względu na wyznawanąreligię, światopogląd, niepełnosprawność, wiek i orientację seksualną. Wsparcieto zostało przekazane do prezydencji hiszpańskiej na posiedzenie Rady ds.Zatrudnienia, Polityki Społecznej, Zdrowia i Ochrony Konsumentów, podczasktórego ta kwestia była omawiana (czerwiec 2010).
Regularnie uczestniczę również w Marszach Równości wPolsce.
W 2012 roku doprowadziliśmy do przyjęcia ponadpartyjnejrezolucji, która „potępia wszelką dyskryminację ze względu na orientacjęseksualną i tożsamość płciową”.
W debacie plenarnej na temat sytuacji w zakresie prawpodstawowych w Unii Europejskiej, która odbyła się w styczni 2014 roku,zwróciłam uwagę niepokojące dane dot. społeczności LGBT. W badaniu dotyczącymosób LGBT opublikowanym przez Agencję Praw Podstawowych w 2013 r. wskazuje się,że 47% osób LGBT czuło się w ostatnim roku dyskryminowane lub nękane, a 26%padło ofiarą napaści lub spotkało się z groźbami użycia przemocy z powoduswojej orientacji seksualnej lub tożsamości płciowej
8. Społeczna odpowiedzialność przedsiębiorstw
W pracach nad opiniami dot. społecznejodpowiedzialności przedsiębiorstw w szczególności podkreśliłam współudziałorganizacji pozarządowych i społeczeństwa obywatelskiego w tworzeniu przeglądukrajowych planów działania, dotyczących społecznej odpowiedzialnościprzedsiębiorstw (CSR) oraz znaczenie znalezienia równowagi między swobodąprowadzenia działalności gospodarczej a innymi prawami gwarantowanymi w Karcie,a także uznawanymi na świecie zasadami i wytycznymi dotyczącymi CSR.
W Polsce strategia CSR jest nadal tematem nowym i niedo końca znanym. Stąd potrzeba choćby częściowego wyjaśnienia jej założeń orazanalizy funkcjonowania CSR w polskich przedsiębiorstwach. Podczas spotkań z przedsiębiorcami przekonujędo promowania strategii CSR, jako uczciwego i sprawiedliwego postępowania wbiznesie oraz zaangażowania w sprawy społeczne.
9. Ochrona danych osobowych
W tej kadencji pracowałam nad raportem mającym na celuzwiększenie ochrony danych osobowych obywateli Unii, w tym Polaków. Przyaktualnym stanie prawnym, nie mamy praktycznie żadnej kontroli nad swoimidanymi osobowymi, znajdującymi się w sieci. Konieczne jest rozporządzenie,które będzie dostosowane do tempa rozwoju technologicznego oraz do dzisiejszychpotrzeb społeczeństwa informacyjnego. W pracach nad rozporządzeniem wszczególności zwróciłam uwagę na nadrzędność interesów i praw podstawowychpodmiotu danych wobec interesów administratora danych. To bardzo ważny zapis,gdyż przetwarzanie danych osobowych stwarza poważne ryzyko wystąpienia szkóddla podmiotu danych lub naruszenia któregokolwiek z praw podstawowych podmiotudanych, zapisanych w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej.
Brałam także udział w dochodzeniu Komisji WolnościObywatelskich Parlamentu Europejskiego w sprawie PRISM tj. tajnego, masowegoprogramu elektronicznej inwigilacji i zbierania danych, prowadzonego przezAgencję Bezpieczeństwa Narodowego (NSA) USA od 2007 roku.
10. Sport
W związku z komunikatem Komisji Europejskiej dot.planów i priorytetów UE w zakresie europejskiego sportu, przygotowywałamOświadczenie pisemne w sprawie zwiększenia wsparcia Unii dla sportówamatorskich. W oświadczeniu do Komisji zwróciłam się m